Rzecz jasna: Konecka. Jestem już po lekturze sążnistego tomu Konterfekty i dygresje, pora więc na garść refleksji.
Konterfekty, dygresje i refleksje. Zacznijmy od autorki. Długoletnia członkini Związku Literatów Polskich, ma obszerny rozdział poświęcony w przywołanej tu książce, jest też prezentowana w Wikipedii[1]. Jej dorobek to przede wszystkim poezja, specjalizacja: sonety. Wikipedia wymienia 22 zbiory poetyckie, i ostatnio wydane Konterfekty i konteksty. O niezwyczajnych, twórczych, inspirujących, które zaliczane są do eseistyki. W rzeczy samej, książka zawiera 42 rozdziały poświęcone jednej lub dwu postaciom, które zaprzątnęły jej uwagę, z którymi była zaznajomiona osobiście albo dokonała penetracji miejsc i ludzi związanych z postaciami kultury z przeszłości, czego przykładem może być Szekspir, Munch czy wreszcie Siemion. I jest zupełnie zrozumiałe, że pośród tych osób wiele jest związanych Białostocczyzną, Wileńszczyzną i okolicami.
Eseje, stanowiące poszczególne rozdziały, napisała Krystyna Konecka, która – jak we wstępie do książki napisał dr hab. Krzysztof Korotkich[2] – jest – autentyczną mistrzynią słowa. (…) Fenomenem jest to, że Konecka zna niemal wszystkich poetów, artystów, ludzi kultury, ich twórczość i fascynujące biografie. Wyobraźnia poetycka autorki (…) łączy się niezwykle z wyjątkową erudycją, z wrażliwością i zdolnością referowania literackich konstelacji. Poetka nie pisze zatem książki naukowej, w jej esejach zamyka się rzadka umiejętność wdzięcznej syntezy faktów, szerokiej wiedzy, doświadczeń podróżniczki i aktywnej uczestniczki wydarzeń kulturalnych, wspomnień o wielkich znajomych, wreszcie celnej interpretacji arcydzieł…
Nie muszę wiele dodawać, wystarczy że polecę tę książkę czytelnikom, którzy lubią poznawać dzieje innych ludzi, odpowiada im styl reportażowy i refleksyjny, zaglądają do literatury wspomnieniowej, chcą odkrywać nowe, niepoznane dotąd historie. Choć wielu spośród czterdziestu dwóch postaci kultury poznałem jako giganty światowego dziedzictwa lub tylko dających świadectwo polskiej kulturze, jednak mój horyzont wiedzy się poszerzył o ludzi, których Krysia Konecka miała w swoim bagażu znajomości lub wkroczyła na trop prowadzący do tych osób. Żadna historia nie jest biografią w pełnym znaczeniu tego słowa, ale każda jest interesująca, ma ludzki wymiar przez namacalną obecność autorki i jej córki, tłumaczki, Ewy Shermam. Bez najmniejszego oporu wędrowałem przez ponad 500 stron rozmaitych podróży, perypetii, zdarzeń, zawsze interesujących, nietuzinkowych. Jakie bogactwo niosą ze sobą ludzie kultury? Tego można dowiedzieć się od Krystyny Koneckiej. Czekam na dalszy ciąg, już zapowiedziany.
[1] Krystyna Konecka (ur. 23 października 1945 r. w Dobiegniewie) – polska poetka, dziennikarka, reporterka, fotograf. Jest członkiem Związku Literatów Polskich od 1985 r.. Pochodzi z rodziny repatriantów z Wileńszczyzny. Ukończyła filologię na Uniwersytecie Warszawskim oraz Podyplomowe Studium Kulturalno-Oświatowe (Uniwersytet Śląski). Po czterech latach pracy nauczycielskiej debiutowała w 1972 roku na łamach prasy (Poglądy, Katowice); od 1972 do 1979 pracowała jako dziennikarka w tygodniku Echo w Tychach, a od 1979 w Białymstoku w Gazecie Współczesnej. Od jesieni 1979 do 1981 była zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika reportażu Kontrasty, a w latach 1983-89 – zastępcą redaktora naczelnego Gazety Współczesnej; w latach 1990-93 pełniła też funkcję sekretarza w pierwszym składzie redakcyjnym cygańskiego miesięcznika Rrom-po-drom. W 1974 założyła Tyską Grupę Poetycką „Symbol” i prowadziła ją przez pięć lat. Była wiceprezesem Białostockiego Towarzystwa Kultury, sekretarzem Białostockiego Komitetu Pokoju, sekretarzem oddziału Towarzystwa Przyjaciół ONZ; w latach 1992-1994 pełniła funkcję sekretarza oddziału białostockiego ZLP. Posiada odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”. Laureatka Nagrody Literackiej im. Wiesława Kazaneckiego za rok 1997. Autorka publikacji Koreański Koń Czhollima (1989) poświęconej Korei Północnej.
[2] Ur. 1973 w Gródku – polski literaturoznawca, wykładowca akademicki. Doktor habilitowany, profesor Uniwersytetu w Białymstoku, prorektor ds. kształcenia na tej uczelni.
Grzegorz Trochimczuk
